Poseren voor jaloezie
Toen het meisje met de schaar in haar hand gevraagd werd of ze het leuk vond om te poseren, had ze tegen haar moeder gezegd:” Maar dan moet ik heel lang stil zitten.” 2 maanden stilzitten is voor een kind natuurlijk niet te doen, daarom maak ik in zulke gevallen liever even een paar foto’s. Deze keer ging dat vrij vlot. De meisjes hadden van mij een kartonnen schaar gekregen (omdat ik niet het risico wilde nemen dat de staartjes er echt afgeknipt werden). En gingen rustig spelen. De concentratie en enthousiasme waarmee kinderen dat doen, verbaasd me iedere keer weer.
Binnen een half uurtje waren we klaar en toen begon het echte werk. Eerst veel schetsen om de gezichtjes onder de knie te krijgen (alhoewel het een vrije opdracht is, is het altijd leuk om toch een beetje een gelijkenis te treffen). Vervolgens schilderen. Dit proces heeft door allemaal details 2 maanden geduurd. Eerst was het gordijn bijvoorbeeld blauw, toen groen nu een warme tint. (en zo zijn de meisjes ook een paar keer van outfit gewisseld en heb ik de schaduwen iedere keer subtiel aangepast). Nu is hij klaar. De echte vernislaag gaat er volgende week over en dan kan hij ingelijst worden.
Ik zag laatst een foto van de meisjes via hun moeder, en ze zijn inmiddels alweer iets verandert. Tja 2 maanden is op zo’n leeftijd veel. Maar gelukkig heb ik dat ene moment vast kunnen leggen, zodat ze nog wel 100 jaar zo lief kapstertje kunnen spelen.
Wil je het eindresultaat zien? Klik hier
Sorry, the comment form is closed at this time.